zurück zur Metadatenansicht auf dem Dokumentenserver
zurück
Seite dauerhaft verlinken Seite als Digitalisat öffnen [ Seite 203 ] zur nächsten Seite zur letzen Seite
Dokument dauerhaft verlinken Dokument im gesamten Band öffnen Metadaten auf dem Dokumentenserver anzeigen

Nr. I.

Der Fürst Heinrich von Werle bestätigt der Kirche zu Penzlin den Besitz von 2 Hufen oder 6 Mark Hebungen in Smorte, welche ihr der Ritter Gerhard Mezike für ein vom Kloster Broda gekauftes gerüstetes Streitross überlassen.

D.d. 1283. Aug. 23.

Nach dem Originale im. Archive zu Neu=Strelitz, Nr. 143, mitgetheilt vom Pastor Sponholz zu Rülow.


Henricus Dei gracia dominus de Werle omnibus Christi fidelibus, in quorum presencia presens scriptum fuerit recitatum, salutem in domino. Quoniam longi tractus temporum generant antiquitatem, antiquitas vero oblivionem, oblivio vero actarum rerum annichillacionem, necesse est, ea, que in tempore geruntur, ne simul pereant cum tempore, lingua testium et scripti serie memorie hominum commendari. Noscat ergo presens etas et posteritas affutura, quod Gherardus Meciko, miles fidelis nobis dilectus, emit de domino Waluano, preposito Brodensi, dextrarium, qui fuerat Hinrici dicti Busche, cum armis, pro LX marcis slavic. denariorum equivalentium lubic. den., pro quibus assignavit ecclesie Pencelinensi in villa Smorte VI marcarum redditus, quousque dicto preposito ecclesie nominate II mansos assignaverit, aut LX marcas persolverit, cum quibus emet prepositus tantos redditus ad utilitatem ecclesie Pencelin, pro quibus dicentur III misse pro salute anime Hinr. Busche, scilicet qualibet secunda feria et quarta missa pro defunctis et quolibet sabbato missa de Domina nostra in ecclesia Pencelin. supradicta. Si autem dominus

Seite dauerhaft verlinken Seite als Digitalisat öffnen Seite 204 zur ersten Seite zur vorherigen Seite zur nächsten Seite zur letzen Seite

Gherardus Meciko preposito et ecclesie II mansos assignaverit, proprietatem illorum mansorum preposito et ecclesie conferimus cum omni utilitate et proventibus perpetuo possidendam. Ut autem huius empcionis ordinacio et nostra collacio stabilis et a posteris irreprobabilis permaneat, presentem litteram scribi fecimus et sigilli nostri munimine roborari. Testes adhibuimus, quorum nomina sunt hec: dominus Thidericus plebanus in Pencelin, dominus Nicolaus et dominus Jacobus, capellani eiusdem, dominus Echardus et filius suus, dominus Reyniko Crispin, dominus Herman. de Langevorde et dominus Raven, dominus Eghardus de Ankere, milites; Nicolaus Grope, Jobus de Ghece, Ricbertus, famuli; Wernerus, Fredericus Stedinc, Hermannus Jacike, Gherardus Pistor, Willikinus de Malchin, Thidericus Sutor, consules civitatis Pencelin. Datum anno domini. M.° CC.° LXXXIII°, in vigilia b. Bartolomei apostoli.

Oblonges Pergament. Schrift: eine feste, sichere, deutliche Minuskel. Das Siegel in rohem Wachs mit dem gekrönten Stierkopf mit ausgeschlagener Zunge.


Nr. II.

Die Ritter Bernhard und Heinrich von Peccatel zu Prillwitz treten dem Kloster Broda für die Fischerei zwischen der Tollenze und Lipz und 6 Mark jährlicher Recognition ihre Besitzungen in Rumpeshagen ab.

D.d. 1285. Jan. 1.

Nach dem Originale im Grossherzogl. Archive zu Neu=Strelitz, Nr. 120, mitgetheilt vom Pastor Sponholz zu Rülow.
(Vgl. Jahrb. III, S. 30, 217, 219.)


Bernardus et Henricus de Peccatle, milites et castellani in Prilevitz, omnibus presens scriptum visuris in domino salutem. Quoniam que ex ordinacione mortalium procedunt, caduca sunt et minus firma, et processu temporis vergunt in oblivionem, nisi scriptis et sigillis et proborum hominum testimonio

Seite dauerhaft verlinken Seite als Digitalisat öffnen Seite 205 zur ersten Seite zur vorherigen Seite zur nächsten Seite zur letzen Seite

fuerint confirmata, inde est quod notum esse volumus tam presentibus, quam futuris, quod nos de propriis arbitriis et heredum nostrorum necnon omnium amicorum Waluuano preposito et capitulo communi in Brode bona nostra, que ab eis in Rumpeshagen habuimus, omni iure omnique libertate, qua habere videbamur, in recompensacionem piscature, que sita est inter stagnum, quod wulgariter Tollense et Lypitz nunccupatur, in usum et furctum ecclesie in perpetuum resignavimus possidenda, ita sane, ut nec nos, nec nostri heredes, vel qui ab eis nasci possunt, de iam dictis bonis fructum ulteriorem recipere videantur, sed omni fructu omnique utilitate sub defensione nostra in usum ecclesie sue iam dicta bona pro commodo et utilitate reponant; pro qua vero convencione singulis annis VI marcas sclavicalium denariorum nobis presentabunt. Etiam (?) ne dubium aliquod suboriri possit, presentem paginam inde conscribi fecimus, sigilli nostri appensione et testium inscripcione communitam. Testes vero, qui huic donacioni interfuerunt, sunt: dominus Waluuanus prepositus, Theodoricus prior, Nicolaus de Berlin, Henricus de Stargart, Henr. Scolentin, Th. de Warne, Rosenhagen, Albertus Saxo, clerici, nos Bernardus et H. de Peccatle, Wichmannus Glode et frater suus Conradus Glode, milites, et alii quam plures fide digni. Acta sunt hec anno Dni. M. C.C. LXXXVI, in cyrcumcisione domini nostri Jhesu Christi.

Auf einem quadratischen Pergament in gothischer Minuskel. - Hinter: "singulis annis" steht "dabimus" deutlich, aber durchstrichen.
Ein schildförmiges Siegel von rohem Wachs an einem Pergamentstreifen hat im leeren Siegelfelde einen schraffirten Querbalken. Umschrift sehr zersört; nur - - D - P e C - sind zu lesen.
Anm.: Das Original der Urk. vom 4. Sept. 1286 in Jahrb. III, 225. befindet sich im Grossherzogl. Archive zu Neu=Strelitz. Das Siegel, welches an einer rothen seidenen Schnur hing, ist ganz zerstört.


Seite dauerhaft verlinken Seite als Digitalisat öffnen Seite 206 zur ersten Seite zur vorherigen Seite zur nächsten Seite zur letzen Seite

Nr. III.

Der König Erich von Dänemark verleiht dem Ritter Johannes Molteke Eigenthum, Gericht und Bede von seinen Gütern in Toitenwinkel.

D.d. Rostock 1302. Sept. 15.

Nach der Confirmation des Herzogs Albrecht vom 12. Decbr. 1359 aus einem Transsumpt des Raths zu Rostock vom 19. Dec. 1415 im Grossherzogl. Geh. und Haupt=Archive zu Schwerin, mitgetheilt vom Archivar Lisch.

Ericus, dei gracia Danorum Slauorumque rex, omnibus presens scriptum cernentibus salutem in domino sempiternam. Notum sit vniuersis, quod nos dimisimus et in hiis scriptis dimittimus discreto viro Johanni Molteken militi et suis iustis heredibus proprietatem [et] iudicium maius, scilicet manus et colli, cum omni precaria in suis bonis propriis, videlicet in Totendorp, Mychahelistorpe, in Crummendorpe antiqua et in Crummendorpe noua, in Petznitze, in Lubberstorpe, Nyenhagen, Hinrikestorpe, Gerardestorpe, in Hesekendorpe, sicut nos habemus et habuimus, pro diuersis laboribus et seruiciis nobis ab ipso et amicis suis beniuole impensis, iure hereditario perpetue, quiete et pacifice possidendum. Datum et actum sub sigillo nostro in Rozstock anno domini M° CCC° secundo, infra octauam natiuitatis beate virginis Marie, in presencia nostra.

Der Herzog Albrecht verleiht dem Ritter Johannes Molteke von Totendorp, Erben des vorgenannten Ritters Johannes Molteke, in der Confirmation vom 12. Dec. 1359 dazu Eigenthum, Gericht und Bede von den Dörfern Derekow und Peterstorp.


Nr. IV.

Der Graf Gunzelin von Schwerin bekennt, dass sein Vater, Graf Nicolaus, und sein Oheim, Graf Gunzelin von Schwerin, den Gebrüdern Friederich und Heinrich von Godenhusen fünf in der Feldmark des Dorfes Bischofsdorf belegene Hufen verliehen haben.

D.d. 1312.

Nach dem Originale im Herzoglichen Landes=Haupt=Archive zu Wolfenbüttel, mitgetheilt vom Archivrath Dr. Schmidt zu Wolfenbüttel.

Honorabilibus viris et discretis dominis decano nec non capitulo ecclesie Montis Sancti Cyriaci Gun-

Seite dauerhaft verlinken Seite als Digitalisat öffnen Seite 207 zur ersten Seite zur vorherigen Seite zur nächsten Seite zur letzen Seite

celinus dei gratia comes Zwerinensis obsequiosam ad omnia voluntatem. Tenore presentis scripti recognoscimus publice, quod pater noster dilectus Nycolaus, comes Zwerinensis, nec non patruus noster Guncelinus, comes ibidem, pie memorie, Fredherico et Henrico fratribus dictis de Godenhusen ac eorum legitimis heredibus quinque mansos sitos in campis ville Bisscopestorpe cum omni iure et libertate centulerunt. In huius rei testimonium sigillum nostrum presentibus est appensum. Datum anno domini M°CCC°XII°.

Charte: Pergament von oblonger Form.
Schrift: kleine Minuskel mit Abbreviaturen.
Siegelband: dicke rothseidene Schnur.
Siegel: in einem kleinen abgeschabten Stücke am Siegelbande vorhanden, welches jedoch noch erkennen lässt, dass dieses Siegel rund und viel kleiner gewesen ist als die der folgenden Urkunde. Die noch übrigen Spuren von dem darauf befindlich gewesenen Wappen scheinen einen ganz unten, fast auf dem Rande stehenden Helm anzudeuten, und zeigen hierin sowohl, als in Ansehung der Grösse des Siegels eine Aehnlichkeit mit den von Rehtmeier, in dessen Braunschw.=Lüneb. Chronica, Br. 1722, pag. 450, gegebenen Abbildungen. Der Rest der Umschrift enthält die Buchstaben: I N . e O M I. (Guncelin führte, so lange er noch nicht Ritter war, also im J. 1312, in einem kleinen, runden Siegel nur einen Helm mit Helmdecke im Wappen.)
Gedruckt ist bis jetzt diese Urkunde so wenig als die folgende.


Nr. V.

Die Grafen Nicolaus und Heinrich von Schwerin schenken dem Stifte St. Cyriaci fünf, in der Feldmark des vormaligen Dorfes Bischofsdorf bei Ghevensleve belegene Hufen und 10 dazu gehörende Hofstellen, welche dem gedachten Stifte von ihren Vasallen Adrian von Aderstede und dessen Brüdern verkauft und von diesen, so wie von den Brüdern Friederich und Heinrich von Ghodenhusen, denen sie früher das Eigenthum daran verliehen, ihnen resignirt worden.

D.d. Schwerin 1313. April 12.

Nach dem Originale im Herzogl. Landes=Haupt=Archive zu Wolfenbüttel mitgetheilt vom Archivrath Dr. Schmidt zu Wolfenbüttel.

In nomine sancte et individue trinitatis. Nicolaus et Hinricus dei gratia comites de Zwerin omnibus

Seite dauerhaft verlinken Seite als Digitalisat öffnen Seite 208 zur ersten Seite zur vorherigen Seite zur nächsten Seite zur letzen Seite

in perpetuum. Memoria hominum consulte iuvatur, dum geste rei veritas litterarum testimonio roboratur. Hinc est quod notum fieri volumus vniuersis, tam presentibus, quam futuris, quod cum honorabiles viri decanus et capitulum ecclesie Montis Sancti Cyriaci apud ciuitatem Brunswic, Hildensemensis dyocesis, emptionis tytulo legitime comparassent ab Adriano de Aderstede ac fratribus suis, fidelibus nostris, quinque mansos sitos in campis ville quondam Bisscopestorpe apud Gheuensleue et decem areas ad eosdem mansos pertinentes cum omnibus etiam aliis eorum iuribus et vtilitatibus ac pertinentiis vniuersis, quocunque nomine wulgariter nominatis, villa, siluis, pratis, pascuis, campis, cultis et incultis, viis et inuiis, et idem Adrianus et fratres sui eosdem mansos cum eorum pertinentiis, nec non Fredericus et Hinricus fratres dicti de Ghodenhusen proprietatem eorundem mansorum cum quibuslibet suis pertinentiis, a nobis datam eis, libere nobis resignassent, renunctiando omni iuri, quod sibi competebat in eis et suis heredibus posset competere in futuro, nos istis resignationibus acceptis ab Adriano ac fratribus suis, nec non Frederico et Hinrico fratribus predictis de Godenhusen procurantibus, ad honorem omnipotentis dei ac sancti Cyriaci martiris proprietatem predictorum bonorum cum consensu omnium nostrorum, quorum intererat de iure vel facto, bona deliberatione prehabita, donauimus et in dei nomine per presentes damus ecclesie sancti Cyriaci predicte perpetuo possidendum, adicientes, quod eandem ecclesiam in possessione proprietatis eorundem bonorum legitime defendere volumus, si, quod absit, litem vel controversiam eis moueri contigerit ab aliquo de eadem. In quorum euidens testimomnium presentem litteram predicte ecclesie dedimus sigillis nostris patentibus communitam. Testes etiam sunt: Gherardus Rauen de Bruseuizce, Vlricus Pinnowe, Georgius Pren, Godscalcus Pren, Gheuehardus de Aderstede, Anthonius de Tzulowe, Johannes de Dambeke, Hartwicus de Cichusen, nostri fideles milites, et quam plures alii maxime fide digni. Datum Zwerin in bona quinta feria, anno incarnationis domini M°. C°C°C°. XIII°.

Charte: Pergament von länglichter Form.

Seite dauerhaft verlinken Seite als Digitalisat öffnen Seite 209 zur ersten Seite zur vorherigen Seite zur nächsten Seite zur letzen Seite

Schrift: kleine Minuskel mit Abbreviaturen. Die Schreibweise "wulgaliter, renunctiando und adicientes" ist in dem obigen Abdruck beibehalten.
Siegelbänder: zwei ziemlich starke Schnüre von rother Seide.
Siegel: das erste, welches, wie die übrig gebliebenen Buchstaben der Umschrift ausweisen, dem Grafen Nicolaus zugehört, ist dreieckig, am Rande beschädigt und zeigt an jeder Seite des darauf befindlichen Baumes, dessen Blätter wie Sterne gebildet sind, einen Lindwurm; das zweite, unbeschädigt und von runder Form, enthält in der Umschrift den Namen des Grafen Heinrich Heinrich und stellt ein sehr erhoben abgedrucktes ausschreitendes Pferd dar.


Nr. VI.

Der Fürst Heinrich von Meklenburg gewährt den Einwohnern der Insel Pöl die Mahlfreiheit.

D.d. Meklenburg 1317. Oct. 18.

Nach einer Copie aus dem Archive des Heil.=Geist=Hospitals zu Lübeck, mitgetheilt vom Herrn Dr. Dittmer zu Lübeck.

In nomine sancte et individue trinitatis. Ne rerum gestarum memoria processu temporum possit evanescere, discretorum virorum peritia solet eas per litteras in scriptis perennare. Nos igitur, dei gratia Hinricus, dominus Magnopolensis, et Luitgarda, filia dilecti fratris nostri bone memorie, relicta comitis Adolphi de Segeberg, notum volumus fieri uniuersis presens scriptum inspecturis, quod sic concordavimus cum colonis nostris habitantibus in terra Pole universis, quod liberam habere debent voluntatem molendini in dicta terra Pole et extra ubicunque voluerint, preter molendinum domus Sancti Spiritus in Lubek, quod situm est in prefata terra Pole in campo ville, que vulgo Zee nuncupatur; si vero subditorum predictorum quis in molendino Sancti Spiritus iam dicto moluerit, perdet omnia bona ibidem molita et iusuper pro excessu sue nostre gracie subiacebit. Pro qua libertate memorati coloni terre Pole nobis reemerunt XII marcarum reditus in Wetendorp tollendos perpetuis temporibus annuatim. Huius rei testes sunt: Heyno de Stralendorpe, Johannes de Rosendale, Reinbertus de Plesse, milites, Ludeke Westphal, famulus, et alii quamplures fide digni. Ut autem

Seite dauerhaft verlinken Seite als Digitalisat öffnen Seite 210 zur ersten Seite zur vorherigen Seite zur nächsten Seite zur letzen Seite

hec omnia stabilia maneant et inconvulsa, presentem paginam inde confectam inclite domine Luitgarde fratruelis nostre charissime supra dicte et sigillo nostro ordinavimus communiri. Datum et actum in curia Mekelnborch anno domini MCCCXVII, in die Luce evangeliste.


Nr. VII.

Der Herzog Albrecht von Meklenburg bestätigt den Verkauf des Toitenwinkels durch Johannes Molteke an die Stadt Rostock.

D.d. Rostock 1361. Mai 2.

Nach dem gleichzeitigen Concept im Grossherzogl. Geh. und Haupt=Archive zu Schwerin, mitgetheilt vom Archivar Lisch.

Nos Albertus, dei gracia dux Magnopolensis, comes Zwerinensis, Stargardie et Rozstock terrarum dominus, tenore presencium constare volumus vniuersis lucide protestantes, quod constitutus in nostra presencia fidelis noster, dominus Johannes Molteke in Totendorpe miles recognouit, se matura deliberatione prehabita cum pleno consensu et consilio omnium heredum et amicorum suorum et eorum, quorum interest uel interesse poterit in futurum, pro nouem milibus marcarum Rozstoccensium denariorum sibi in parato traditis et integre persolutis dimisisse et racionabiliter vendidisse atque dimisit et vendidit ac coram nobis sponte resignauit honorandis viris consulibus et communitati ciuitatis nostre Rozstoch totum et integrum angulum suum, dictum vulgariter winkel, cum omnibus villis adiacentibus et in eo existentibus, videlicet Totendorpe et curia ibidem ac iure patronatus parrochialis ecclesie eiusdem, necnon Michelestorpe, noua Crummendorp, antiqua Crummendorp, Lubberstorpe, Petze, Nienhagen, Hinrikestorpe, Hezekendorpe, Grastorp, Peterstorp et Derekow, ac cum omnibus et singulis suis vtilitatibus et prouentibus, ac precariis primis, mediis et vltimis, cum lignis, pratis, paschuis, mansis, agris cultis et incultis, campis, structuris et edificiis, kotis, habitacionibus et curiis, cespitibus, nemoribus, aquis, aquarum decursibus, viis et inviis, semitis, rubetis, molendinis, piscinis, piscaturis,

Seite dauerhaft verlinken Seite als Digitalisat öffnen Seite 211 zur ersten Seite zur vorherigen Seite zur nächsten Seite zur letzen Seite

paludibus et cum omni iure, iusticiis et iudicio maiori, scilicet manus et colli, et minori, scilicet sexaginta solidorum et infra, eciam cum pachtibus, censibus annone uel denariorum lini, pecorum et pullorum et generaliter cum omni decima minuta quocumque nomine nominata et cum omnibus, que ibidem esse, fuisse uel in futurum fieri dinoscantur, ac cum omni libertate, proprietate et cum omnibus et singulis ad dictum angulum seu dictas uillas spectantibus, prout in suis limitibus et terminis distinctis in longum, latum, altum et profundum iacent et ab antiquo iacuerunnt plenius comprehense, sicut idem Johannes Molteke et progenitores seu antecessores sui dictum angulum et villas prelibatas cum omnibus suis attinenciis, nichil ommino excipiendo, hactenus habuerunt, tenuerunt et possiderunt, libere et pacifice, absque omnibus seruiciis seu quibuslibet oneribus, quibuscumque nominibus censeantur, imperpetuum habendas et tenendas, nichil penitus sibi et suis heredibus in eisdem angulo et villis suis adiacentibus et pertinenciis reseruans, omnibusque priuilegiis, litteris et probacionibus super eisdem angulo et suis pertinenciis confectis, eum et suos progenitores tangentibus, renuncians penitus et. expresse, ipsisque consulibus et eorum successoribus ac vniuersitati in Rozstok warandiam dicti anguli et villarum antedictarum et omnium suarum attinenciarum, secundum exigenciam iuris terre, necnon quitacionem legitimam, disbrigacionem, ac indempnitatis conseruacionem, ab omni homine seu uniuersitate, ipsos consules et vniuersitatem prefatam in dictis angulo seu villis aut parte ipsorum impetere, impedire uel inquietare volenti et coram iudiciis ecelesiasticis uel secularibus comparere et ibidem ius uel iusticiam dare et recipere volenti, vna cum consangwineis suis infrascriptis scilicet Alberto in Zabele, Vickone in Deuitze, Vickone in Strituelde, militibus, Johanne in Strituelde, Hinrico in Westigenbrugghe, Conrado et Johanne filiis Vickonis de Wokrente, Johanne filio Woldemari in Nienkerke, necnon . . . . . et Johanne fratribus in Lucowe, ac Johanne et Conrado fratribus in Beltze, famulis, dictis Molteken, manu coniuncta fideque data ac vt aequi principales promisit ac ipsi secum promiserunt: Nos igitur, de consensu heredum et consilio consilia=

Seite dauerhaft verlinken Seite als Digitalisat öffnen Seite 212 zur ersten Seite zur vorherigen Seite zur nächsten Seite zur letzen Seite

riorum nostrorum, precibus vtrorumque, videlicet tam emptorum, quam venditorum, inclinati, premissa omnia et singula in omnibus suis articulis ac modis ratificauimus et approbauimus, ratificamus et approbamus et consentiendo confirmamus ipsumque angulum et villas prefatas cum omnibus suis attinenciis et fructibus premissis sepefatis consulibus et eorum successoribus et vniuersitati in Rozstock dimisimus et dimittimus et contulimus necnon conferimus in hiis scriptis. In quorum lucidius testimonium presentes litteras desuper confectas munimine nostri maioris sigilli fecimus roborari. Testes huius sunt nostri fideles: Johannes de Plesse, Otto de Deuitze, Otto de Helpede, Thidericus Sucowe, Olricus Bernevůr, milites, Hermannus Kerchdorp marchalcus, Grubo Veregghede camerarius, Otto et Nicolaus dicti Smeker, Wernerus et Nicolaus dicti de Axecowe, famuli, et alii quam plures fidedigni. Datum Rozstock anno domini M°CCC°LXI°, die dominico post festum beatorum Philippi et Jacobi apostolorum.


Nr. VIII.

Der Herzog Albrecht von Meklenburg befiehlt für sich und seinen Sohn, den König Albrecht von Schweden, dem Ritter Hans von Hanow die Münze auf dem Silberberge in dem Stifte Westarhus.

D.d. Stockholm 1375. Febr. 27.

Nach dem Originale im Grossherzogl. Geh. und Haupt=Archive zu Schwerin.

Wi Albrech van godes gnaden hertog tŏ Meklenborg, greue tŏ Zwerin, to Stargard vnde to Rozstok here, bekennen vnde betůghen openbare in dessem breue, dat wi van des irl ue chtegen vorsten wegen konyngh Albrechtes van Sweden vses leuen sones, ok van vser eghene wegen hebben dem erliken manne Hans van Hanow riddere bevølen de munte vpp dem s ue luerberghe, de in dem stichte to Westarhws belegen is, also dat he

Seite dauerhaft verlinken Seite als Digitalisat öffnen Seite 213 zur ersten Seite zur vorherigen Seite zur nächsten Seite zur letzen Seite

dar mach to setten enen bederuen beschedenen munter, de daer slaa gŏde swedesche pennynghe na Stocholmer můnte, de nv o ghenghe vnde gheue is, also dat de pennyngh also gut bliuen schal, als de stocholmer pennyngh nv is, bi synem liue, vnde de vorbenomede ridder vnde wen he to můntere sat, scholen vs eder vsem warachtigen boden, dem wi dat beuelen, geuen van der můnte vnde van yewelker lodegen mark also vele, als de můnter to dem Stocholme van der můnte vnde van yewelker lodegen mark ghift, vnde daer scolen de vorbenomede ridder vnde de můntere van dem sůluerberghe vs eder vsem warachtigen boden, dem wi dat beuelen, redelike rekenschop aff doen, wan wi eder de sulue bode dat eschet; vortmer neme wi in dessem breue den vorbenomeden můnter van dem sůluerberghe, we vse munte daer vorsteyt, in vsen heghe vnd in vse vrede vor alle de gene, de dor vsen willen doen vnde laten willen, vnde bidden vortmer alle gode lude ernstliken in dessem breue, dat se den sůluen můnter heghen, beschermen vnde vreden dor vsen willen, war se moghen, dat is vs sunderliken wol to danke. Desses to tůghe is vse yngesegel ghehenghet vor dessen breff, de gegeuen is tŏ dem Stocholme na godes bort drutteyn hundert iar in dem viff vnde souentichstem iare, des dincstedaghes na sůnte Woltburghe daghe.

Auf Pergament in einer dicken Minuskel. An einem Pergamentstreifen hängt des Herzogs Secretsiegel mit den rechtsgelehnten Schilden für die Grafschaft Schwerin und die Herrschaft Rostock unter dem mit dem Stierkopfe gekrönten Helme.


Nr. IX.

Die Herzoge Rudolph (Bischof) und Johann d.J von Meklenburg verpfänden dem Curd von Restorf für 330 lüb. Mark die Bede und das höchste Gericht zu Wessin und Radepohl.

D.d. Wismar 1391. Mai 31.

Nach dem Originale im Privatbesitze des Archivars Lisch zu Schwerin.
(Vgl. Rudloff M. G. II, S. 521 u. 526.)

Wy Rodolff van der godes ghnade bisscop thu Zwerin vnde wy Johan der suluen ghnade hertoge thu

Seite dauerhaft verlinken Seite als Digitalisat öffnen Seite 214 zur ersten Seite zur vorherigen Seite zur nächsten Seite zur letzen Seite

Mekelenborch, thu Stargharde vnde thu Rostock here myd vnsen eruen bukennen openbare vnde buthugen in desme jeghenwardighen breue vor al den ghennen, de one zeen edder horen lesen, dat wy schuldich synd myd vnsen rechten eruen Curde van Redichstorpe vnde synen rechten eruen drůttich mark lubesscher penninge vnde dre hundert mark der suluen munte, de he vns rede lenet heft, dar wy em vnde synen rechten eruen were setten vnde laten, laten vnde setten in desme jeghenwardighen breue de bede vnde dat hogheste richte thu Wertzin, alzo id licht an alle syner schede, vnde dat hogheste richte in deme houe thu deme Radepule, also he licht an alle syner schede, thu eneme rechten weddeschatte vnde thu eneme brůkelken pande also lange, bet wy edder vnse eruen desme vore schreuenen Cůrde van Redichstorpe vnde synen rechten eruen desse vorschreuenen summen gheldes gansliken wedder gheuen thu eneme male vnde wol thu danke an eme summen, vnde vns vnde vnsen eruen dar nicht ane thu buholende, men dat kerkleen vnde manschop an deme vorschreuenen ghůde. 0k so scal vnse vader hertoghe Johan, thu welker tyd dat he thu lande kumpt, Curde vorbenůmed vnde synen rechten eruen dyd vorschreuene ghud vorbreuen in alle der mate, also wy dan hebben, dar he ane vorwaret sy vnde synen eruen. Vnde wanner dat wy edder vnse eruen vor sunte Johannes daghe thu myddensomere gheuen dortich mark vnde dre hundert lubischer penninghe, dar en bedderue man deme anderen mede vul důn mach vnde butalen mach, so scal dyd vorbenomede richte vnde bede, dat wy Curde vorbenumet vnde synen rechten eruen in desme breue settet vnde laten hebben, quyd vnde vrig wedder thu vns komen vnde thu vnsen eruen. Alle desse vorschreuenen stucke wy Rodolff vnde Johan vorschreuen vor vns vnde vse eruen louen warliken, reden vnde spreken myd ener sameden hand Cůrde van Redichstorpe vnde synen rechten eruen vnde thu trůwer hand Ghumperde van Redichstorpe, Brůninghe vnde Goschalke, bruderen gheheten van Redichstorpe vnde Reymere van Plesse thu Tzulowe an ghuden trůwen myd gantzeme louen stede vnde vast

Seite dauerhaft verlinken Seite als Digitalisat öffnen Seite 215 zur ersten Seite zur vorherigen Seite zur nächsten Seite zur letzen Seite

thu holende sunder jenegherleyge hulperede, de vns vromen mochten vnde en schaden, vnde sunder alle arghelist. Thu thughe vnde thu merer bukantnisse desser vorschreuenen stucke so hebbe wy Rodolff vnde Johan voreschreuenen myd gantzer wysscop vnde vulbord vnse ingheseghele hencket laten vor dessen bref, de gheuen vnde schreuen is thu der Wismar na godes bord drutheynhundert jar an deme en vnde neghentighesten jare des mydwekens bynnen den achte daghen vnses heren lichames daghe.

Diese Original=Urkunde ward dem Mittheiler vor etwa fünf Jahren von einem jungen Manne geschenkt, der sie unter alten, zur Vernichtung bestimmt gewesenen Privat=Acten gefunden zu haben versicherte. Die Urkunde trägt auch Zeichen einer Registrirung eines grössern Archis.
Original auf Pergament. Angehängt sind 2 Pergamentstreifen. Nur an dem ersten Streifen hängt das herzogliche Siegel des Bischofs Rudolph: unter einem Helme ein rechtsgelehnter Schild mit dem Stierkopfe. Von dem zweiten Streifen ist das Siegel abgefallen.


Nr. X.

Bischof Johann von Lübeck, aus päpstlicher Vollmacht Richter und Conservator des Johanniter=Ordens, giebt dem Präpositus zu Soldin, dem Dekan zu St. Nicolaus in Stendal, dem Official der Lübecker Curie und dem Präpositus von Broda auf, in Folge des im Transsumpt aufgenommenen Befehls des Papstes Johann XXII. und auf Anhalten des Procurators der Brüderschaft, des Priors Joh. Cusveld zu Eixen, als Subdelegirte gedachten Orden mit aller ihrer Macht gegen die Eingriffe und Belästigungen geistlicher und weltlicher Personen zu schützen und zu vertreten, mit eingeschalteter päpstlicher Bulle, d.d. Avignon 1319, Oct. 9.

Die Subdelegation ist d.d. Lübeck 1400. Apr. 8.

Nach dem Originale im Grossherzogl. Archive zu Neu=Strelitz, mitgetheilt vom Pastor Sponholz zu Rülow.
(Vgl. Jahrb. I, S. 50 flgd.)

Johannes, dei et apostolice gracia episcopus Lubicensis, judex et conserva-

Seite dauerhaft verlinken Seite als Digitalisat öffnen Seite 216 zur ersten Seite zur vorherigen Seite zur nächsten Seite zur letzen Seite

tor religiosorum virorum magistri et fratrum hospitalis sancti Johannis Jerosolimitani, una cum reverendis in Christo patribus dominis archiepiscopo Lundensi et episcopo Sconensi in solidum a sede apostolica deputatus, venerabilibus et circumspectis viris dominis preposito Soldinensi Caminensis diocesis ac decano sancti Nicolai in Stendal Halberstadensis diocesis, necnon officiali curie Lubicensis generali et preposito monasterii in Brodis ordinis Premonstratensis Havelbergensis diocesis salutem in domino. Sane noveritis, quod in nostra presencia constitutus religiosus vir frater Johannes Cusueld, ejusdem ordinis prior in Exen, Ratzeburgensis diocesis, procurator et procuratorio nomine dictorum magistri et fratrum S. Johannis, prout de mandato suo procuratorio coram nobis producto et lecto fidem fecit oculatam, quasdam literas apostolicas sanctissimi in Christo patris et domini domini Johannis pape XXII pontificis Romani sub vera bulla plumbea et filo canapis integro more Romane curie bullatas, sanas et integras, non cancellatas, non abolitas nec abrasas, sed omni prorsus vicio et suspicione carentes, produxit et nobis easdem reverenter presentavit, quas eciam cum ea reverencia, qua decuit, recepimus, quas per nos legimus et auscultavimus in hac forma:

Johannes episcopus, servus servorum dei, venerabilibus fratribus archiepiscopo Lundensi et Lubicensi et Sconensi episcopis salutem et apostolicam benedictionem. Ad hec nos Deus pretulit in familiam domus suae, ut oportuna singulis provisionis (?) auxilia fidelis servitutis invicte prudencia pro tempore dispensantes, eorum presertim necessitatibus intendamus, occurramus dispendiis ipsosque ab oppresionibus relevemus, qui tamquam Athlete Domini pro defensione catholice fidei sangwinem proprium effundere non formidant. Sane dilectorum filiorum, magistri et fratrum hospitalis sancti Johannis Jerosolimitani conquestione percepimus, quod nonnulli archiepiscopi et episcopi, clerici et ecclesiastice persone

Seite dauerhaft verlinken Seite als Digitalisat öffnen Seite 217 zur ersten Seite zur vorherigen Seite zur nächsten Seite zur letzen Seite

tam religiose, quam seculares, necnon marchiones, duces, comites, barones, nobiles, milites et universitates civitatum, castrorum, villarum et alii laici civitatum et dioecesum ac parcium vicinarum, in quibus bona ipsius hospitalis consistere dinoscuntur, occuparunt et occupari fecerunt dominia, terras, villas, possessiones, redditus et proventus, jura, jurisdicciones et nonnulla alia bona immobilia et mobilia ad dictum hospitale spectancia et ea detinent occupata, seu detinentibus illa prestant auxilium et favorem, quodque villicos, colonos et personas ipsius hospitalis invadere, interficere, capere et carceri injicere . . . . . . . . . . . . . . . . . . mancipare ac eciam detinere presumunt; equos eciam, oves, boves aliaque animalia et nonnulla alia bona ipsius hospitalis fratrum, villicorum, colonorum et personarum ejus in predam abducere ac domos ipsorum incendio concremare ac diruere presumserunt hactenus et presumunt. Nonnulle quoque alie persone ecclesiastice seculares et regulares, marchiones, duces, comites, barones et nobiles, universitates et singulares persone civitatum, dioecesum ac parcium predictarum de redditibus, proventibus, censibus et rebus aliis ad dictum hospitale spectantibus, eisdem magistro et fratribus seu procuratoribus nolunt aliquatenus respondere, et nonnulli quoque civitatum, dioecesum ac parcium earundem, qui nomen domini in vacuum recipere non formidant, eisdem magistro et fratribus in dominiis, villis, terris, possessionibus, redditibus, proventibus, juribus, jurisdiccionibus et rebus aliis ad dictum hospitale spectantibus multiplices molestias inferunt et jacturas. Quare dicti magister et fratres nobis humiliter supplicarunt, ut, cum valde difficile reddatur eisdem, pro singulis querelis ad apostolicam sedem habere recursum, providere sibi super hoc paterna diligencia dignaremur. Nos igitur adversus occupatores, presumptores, molestatores et injuriatores hujusmodi illo volentes eisdem magistro et fratribus remedio subvenire, per quod ipsorum compescatur temeritas et aliis aditus committendi similia precludatur, fraternitati nostre per apostolica scripta mandamus, quatinus vos vel duo aut unus vestrum per vos vel alium seu alios, eciam si sint extra loca, in quibus deputati estis, conservatores et judices prefatis magistro et fratribus efficacis defensionis presidio assistentes non

Seite dauerhaft verlinken Seite als Digitalisat öffnen Seite 218 zur ersten Seite zur vorherigen Seite zur nächsten Seite zur letzen Seite

permittatis, eos super premissis omnibus et eorum singulis ab eisdem vel quibuscunque aliis occupatoribus, detentoribus, molestatoribus, presumptoribus et injuriatoribus indebite molestari, vel sibi gravamina seu dampna vel injurias irrogari, facturi dictis magistro et fratribus, cum ab eis seu procuratoribus suis vel eorum aliquo fueritis requisiti, de predictis et aliis personis quibuscunque super restitucionem dominiorum, villarum, terrarum, possessionum, reddituum, proventuum, jurium et jurisdiccionum ac bonorum immobilium et mobilium ac proventuum, censuum et aliorum quorumcunque bonorum predictorum, necnon et de quibuslibet molestiis, injuriis atque dampnis presentibus et futuris sibi tam in personis, quam bonis predictis illatis et eciam inferendis in illis videlicet, que judicialem requirunt indaginem, et plano sine strepitu et figura judicii; in aliis vero, prout qualitas ipsorum exegerit justicie complementum, occupatores seu detentores, molestatores, presumptores et injuriatores hujusmodi, necnon contradictores quoslibet et rebelles cujuscunque dignitatis, status, ordinis vel condicionis exstiterint quandocunque et quocieseunque expedierit, per censuram ecclesiasticam, appellacione postposita, compescendo, invocato ad hoc, si opus fuerit, auxilio brachii secularis, non obstantibus felicis recordacionis Bonifacii pape VIII, predecessoris nostri, quibus vetitur, ne judices et conservatores a sede deputati predicti extra civitatem et dioecesin, in quibus deputati fuerint, contra quoscunque procedere, sive alii vel aliis vices suas committere, aut aliquos ultra unam dietam a fine dioecesis eorundem trahere presumant, seu quod de aliis, quam de manifestis injuriis et molestiis et aliis, que judicialem indaginem exigunt, penis in eos, si secus egerint, in id procuratores adjectis (?) conservatores se ullatenus intromittant et tam de ducibus dictis in concilio generali, dummodo ultra terciam vel quartam dietam aliquis extra suam civitatem auctoritate presencium ad judicium non trahatur, quam aliis quibuscunque constitucionibus a predecessoribus nostris, Romanis pontificibus, tam de judicibus delegatis, quam conservatoribus, et aliis editis, que nostre possent in hac parte jurisdiccioni aut potestati ejusque libero exercicio quomodolibet obviare, seu si aliquibus communiter vel divisim a predicta sit sede indultum, quod

Seite dauerhaft verlinken Seite als Digitalisat öffnen Seite 219 zur ersten Seite zur vorherigen Seite zur nächsten Seite zur letzen Seite

excommunicari, suspendi vel interdici, seu extra, vel ultra certa loca ad judicium evocari non possint per literas apostolicas, non facientes plenam et expressam ac de verbo ad verbum de indulto hujusmodi et coram personis et locis, ordinibus ac nominibus propriis mencionem, et qualibet alia indulgencia dicte sedis generali vel speciali cujuscunque tenoris existat, per quam presentibus non expressam vel totaliter non insertam nostre jurisdiccionis explicacio in hac parte valeat quomodolibet impediri, et de qua cujusque toto tenore de verbo ad verbum in nostris literis habenda sit mencio specialis. Ceterum nolumus et apostolica auctoritate decermimus, quod quilibet vestrum prosequi valeat articulum, eciam per alium inchoatum, quamvis idem inchoans nullo fuerit impedimento canonico impeditus, quodque a dato presencium sit vobis et unicuique vestrum in premissis omnibus et eorum singulis ceptis et non ceptis, presentibus et futuris perpetuata potestas et jurisdiccio attributa, ut in eo vigore eaque firmitate possitis in premissis omnibus ceptis et non ceptis, presentibus et futuris et pro predictis procedere, ac si predicta omnia et singula coram nobis cepta fuissent et jurisdiccio nostra et cujuslibet vestrum in predictis omnibus et singulis per citacionem vel modum alium perpetuata legitimum extitisset constitucione predicti super conservatoribus et alia qualibet in contrarium edita non obstante. Datum Avinione vij Idus Octobris pontificatus nostri anno quarto.

Post quarum quidem literarum apostolicarum productionem, presentacionem et lectionem fuit nobis per eundem procuratorem nomine dicti magistri et fratrum humiliter supplicatum, ut in causis et negociis ipsis fratribus incumbentibus juxta potestatem nobis a sede apostolica concessam suprascriptis dominis vices nostras dignaremur committere, verum, cum nos tam propriis, quam ecclesie nostre negociis et eciam aliter adeo simus prepediti, quod cognicioni et decisioni causarum memoratis magistro et fratribus incumbencium et eorum, que nobis in suprascriptis literis committuntur, vacare et intendere commode equeamus,vobis et cuilibet vestrum in solidum in omnibus et singulis suprascriptis, que nobis in dictis literis apostolicis, ut premittitur, fore

Seite dauerhaft verlinken Seite als Digitalisat öffnen Seite 220 zur ersten Seite zur vorherigen Seite zur nächsten Seite zur letzen Seite

commissa, extiterint, committimus vices nostras, donec eas ad nos duxerimus revocandas. In fidem quoque et evidens testimonium omnium et singulorum premissorum presentes nostras literas sive presens publicum instrumentum per Johannem Cletzeken, notarium publicum, scribi fecimus et publicari mandavimus et nostri sigilli appensione jussimus communiri. Datum et actum Lubik in curia nostra episcopali sub anno a nativitate domini millesimo quadringentesimo, indiccione octava, mensis Aprilis die octava, hora vesperorum vel quasi, pontificatus sanctissimi in Christo patris ac domini nostri domini Bonifacii, divina providencia pape noni, anno undecimo, presentibus honorabilibus et diseretis viris: dominis: Hinrico Schulten, scholastico ecclesie Utinensis, Lubicensis diocesis, nostro officiali generali, Gherardo Melges, vicario perpetuo ecclesie beate Marie virginis Lubicensis, Wilhelmo de Werne, rectore ecclesie parochialis in Berchteheyle, dicte nostre Lubicensis diocesis, necnon Godfrido Ragel, clerico Monasteriensis diocesis, testibus ad premissa vocatis specialiter et rogatis.

(L. sign. N.)

Et ego Joh. Cletzeke, clericus Havelbergensis diocesis, publicus imperiali auctoritate notarius, premissarum literarum apostolicarum productioni, recepcioni, lectioni et diligenti examinacioni, supplicacioni, subdelegacioni et commissioni omnibusque aliis, prout superius narratur, una cum prenotatis testibus presens interfui eaque sic fieri vidi et audivi, et de mandato dicti reverendi in Christo patris et domini, domini Johannis, episcopi Lubicensis, conservatoris principalis, in hanc formam publicam manu mea propria conscribendo redegi, quam signo meo et nomine solitis una cum appensione sigilli dicti domini Lubicensis signavi, eciam per procuratorem supradictum requisitus et rogatus, in testimonium omnium et singulorum premissorum.


Seite dauerhaft verlinken Seite als Digitalisat öffnen Seite 221 zur ersten Seite zur vorherigen Seite zur nächsten Seite zur letzen Seite

Nr. XI.

Der Ritter Helmold von Plessen zu Lübz verpfändet an den Schulzen Heinrich Reynemann zu Karbow fünf Hufen auf dem Felde Michaelisberg (Zesemowe).

D.d. 1436. März 18.

Nach einer Abschrift aus dem 15. Jahrhundert im Grossherzogl. Geh. und chive zu Schwerin.

Ik her Helmolt van Plesse ridder wanaftech to Lupze bekenne apenbar vor alle den genen, de dessen bref seen edder horen lezen, dat ik mit mynen rechten erven sculdech byn rechter witliker scult Hinrick Reynemanne sculten to Karbou vnde synen rechten eruen achtentich lub. mark witter pennynghe, de he my rede dan heft vnde yn myn behof kamen sin, alzodane muntte alze to Parchem ghenghe vnde gheve is. Vor desse vorbenomede achtentich lub. mark so sette ick her Helmolt vorbenomed myt mynen erven Hinrick Reynemanne vnde zinen erven vnde yeghenwardeghen late vnde zette vif hofen landes myt aller tobehoriughe vppe deme velde to Mychchahelisberghe, myn andel zo ik her Helmolt dar vif hoven hebbe vppe dessem vorbenomeden velde, de Reynemanne vnde syne erven scolen besitten vnde hebben, so vrig alze ik se aldervrigest hebbe hat, vnde scal sick desser hoven bruken to eyneme bruklikem pande, so de hoven ligghen in erer schede an worden, an acker, an holten, an wisken, an water, an weyde, vnde ik her Helmolt edder myne erven dar nychtes ane to behollende, yt si benomet edder vnbenomet yn dessem breve, besunder de losinghe; vnde weret dat ik her Helmolt edder myne erven desse vorbenomede hoven wolden wedder hehben vnde lozen van Hinrick Reynemanne edder zynen erven, so scal ik edder myne erven eme edder synen erven dat kundeghen vnde tosegghen to sunte Michcheles daghe, vnde denne des neghesten kerstes daghe yn den ver hilghen daghen 1 ) Hinrick Reynemanne edder synen erven gheven vnde bereden


1) d.i. am nächsten Christtage in den vier heiligen Tagen (d.i. Weihnacht).
Seite dauerhaft verlinken Seite als Digitalisat öffnen Seite 222 zur ersten Seite zur vorherigen Seite zur nächsten Seite zur letzen Seite

bynnen Parchem achtentich lub. mark, alze hyr vor screuen is, to eyneme male vnde an eyneme summen sunder afslach; vnde we desse hoven heft vnde buwet, de scal Reynemanne edder synen erven gheven de pacht vnde pleghe; ock so mach Reyneman edder syne erven de pacht vnde pleghe panden edder panden laten to alle sunte Michcheles daghe, wo dicke vnde vakene em des not vnde behof is, vnde de iarlick pleghe dar mede nemen; ock zo scal ik her Helmolt vnde wil myt mynen erven Hinrick Reynemanne vnde synen erven desser vorscreven hoven vnde godes eyne wer wesen vor alle den, yegen dede vor recht kamen willen, recht gheuen vnde nemen willen, ghestlick edder werlick, vnde we dessen bref heft myt Reynemannes edder syner erven willen, dem scal he zo hulplick wesen in aller mate vnde liker wis, efte he eme si toscreuen van worden to worden, he sy ghestlike efte werlik. Des to hogherme tughe vnde bekantnisse so hebbe ick Helmolt vorbenomet vnde Rosend ae l, her Helmoldes sane, ock vnse yngheseghel henghet vor dessen bref, to eyner witlichheit screuen na ghades bort verteyen hundert iar in deme sos vnde druttechgesten iare, des sundaghes to mytvastene.


Nr. XII.

Der Cardinal=Legat Campegius fordert die Herzoge Heinrich und Albrecht von Meklenburg zur Unterdrückung der lutherischen Lehre auf.

D.d. Ofen 1525. Febr. 28.

Nach dem Originale auf der Königl. Bibliothek zu Berlin, mitgetheilt vom dländer zu Berlin.

Illustrissimis dominis uti fratribus honorabilibus dominis Henrico et Alberto fratribus ducibus Magnopolitanis Sacri Romani Imperii principibus.

Illustrissimi principes et domini uti fratres, honorem et debitam commendationem. Quas moverit in nobilissima ista Germaniae provintia turbas et quantaque afferat incommoda et clades pessima isthec Lutheranorum factio, puto Ill mas DD. VV. optime intelligere, quum seditionibus et tumultibus repleta omnia

Seite dauerhaft verlinken Seite als Digitalisat öffnen Seite 223 zur ersten Seite zur vorherigen Seite zur nächsten Seite zur letzen Seite

passim diuina et humana confundere nituntur, usque adeo ut aliquot in locis et religio, que nusquam hominum cordibus evelli potest, titubet, et principatus et potestas omnis cadat et nihili habeatur: quae ad communis vite tranquillitatem et decus quantum afferant indignitatis et detrimenti, nullus est qui nesciat. Cuiusmodi infoelicitatem et incommoda cum sanctissimus dominus noster clementissimus pater affectu deploret et lamentetur, iam totos hos integros menses de crediti sibi gregis salute anxius et sollicitus nihil non cogitat, quod ad eius salutem attineat, et propterea suis ad Ill mas DD. VV. breuibus litteris quod potest auxilii genus offert et porrigit, eas una cum plerisque aliis istius provintiae principibus hortando, suadendo et excitando, ut aduersus tot calamitates et incommoda pro publica privataque salute, dignitate, religione et tutela iam tandem caput et virtutis uestre dexteram exeratis presentissimis consilijs et ope opportuna periclitanti pietati vestre succurrentes, qua collabente nihil inter Germanos equi aut boni consistere posse sperandum est. Etenim si ex initiis et malorum primordiis, quae postea euenire possunt, coniectura assequi valemus, cur ex huiusmodi factionibus et tumultibus summa imis et ima summis equari omnemque vel in Deum cultum vel in homines reuerentiam et principatum tolli suspicandum non sit? Si tam impios conatus principes muti pretereant vel cunctanter aut tepide adoriantur et repellant: hinc est quod clementissimus pontifex, ne interim quicquam, quod ad optimum pastorem attinet, pretermittat, plerosque, ut dixi, Germanie principes, nominatim vero ac precipue Ill mas DD. VV. litteris suis monet et obtestatur ad fidei causam et salutis nostre rationem suscipiendam et ineundam, qui, cum voluerit, has ipsas litteras ad manus meas peruenire, ego eas ex officio meis adiectis Ill mis DD. VV. quod potui, studiosius reddendas curaui. Est autem vel unicm vel potissimum ad res istius prouintie pacandas vel componendas hoc auxilii genus, ut qui religione, ordine et dignitate et ditionis propinquitate iuncti estis, mutuis etiam consensionibus et auxiliis in vestram salutem et in christiane religionis, quam iam tot annis ex traditione patris sacrosanctam habuistis, tutelam aduersus impios et rebelles vestros consentiatis nec interim per maximam nominis vestri indignitatem patiamini inconsutilem domini tunicam distrahi aut vobis

Seite dauerhaft verlinken Seite als Digitalisat öffnen Seite 224 zur ersten Seite zur vorherigen Seite

spectantibus et tacentibus cuipiam ex vestris fideli et legitimo principi iniuriam inferri aut eum ab impiis et seditiosis opprimi. Cum itaqne tam humano quam diuino iure liceat, vim omnem repellere et seruata humanitatis ratione et modo propulsare, id multo magis liceat et expediat, ubi non nostram, sed Christi gloriam querimus et publicam salutem et commoda propriis anteponimus. Cuiusmodi multa cum sciam, Ill mas DD. VV. pro sapientia sua prospicere nihil mihi opus erat ad id eas hortari longioribus verbis, existimans nihil difficile futurum, ut que justitia suadet et charitas ipsa monet, ea alacri studio non complectantur, quod si rationibus his aliisque operam a me quoque offerendam Ill me DD. VV. censuerint monitus ultra non patiar quicquam in huiusmodi offitio a me desyderari, atque hoc animo me earundem Ill marum DD. VV. obsequiis offero et plurimam commendationem et foelicissimam valetudinem. Budae XXVIII Febr. MDXXV.

Vre fr. Dedit mus s L. Car. Campegiu     
legatus.                           

Dieser Brief des Cardinal-Legaten Campegius (nur die Worte der Unterschrift sind von seiner Hand) befindet sich mit sechs andern höchst interessanten Actenstücken (Wilken, Gesch. der Bibl. zu Berlin S. 239) angeheftet an eine Vulgata (Venedig 1484), welche aus dem Besitz eines gewissen Johann Leo 1688 am 22. Aug. 1696 für 18 Thlr. erworben, in die Königl. Bibliothek überging

.
Vignette